วัตถุมงคลและคาถาศักดิ์สิทธิ์มิใช่ของไม่ดี เป็นของดี หลวงปู่ดู่ท่านใช้เป็นจุดเริ่มให้เราเข้ามาใกล้ชิดพระศาสนา
แต่หลวงปู่ท่านแนะให้เราไม่หยุดอยู่หรือพอใจอยู่เพียงแค่นั้น เพราะวัตถุมงคลหรือคาถาศักดิ์สิทธิ์ยังเป็นของนอกตัว ยังไม่ใช่ที่พึ่งที่แท้จริง
สิ่งที่เป็นที่พึ่งได้จริงอยู่ที่การฝึกกายใจของเราเอง ให้มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มีสติ สมาธิ และปัญญาเกิดขึ้นที่ใจเรา เพื่อให้ใจเราสะอาด สว่าง สงบ มีบ้านในใจไว้คุ้มครองป้องกันทุกข์
ถ้าเราหยุดอยู่หรือพอใจอยู่เพียงเรื่องวัตถุมงคลหรือคาถาศักดิ์สิทธิ์ ก็จะเสียโอกาสในการต่อยอดความดีในทางสร้างสรณะภายในให้เกิดขึ้นที่ตัวเรา
การสร้างสรณะหรือบ้านในใจตนเองนั้น ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ต้องฝึกฝนอบรมกันทั้งชีวิต ในขณะที่เรามัวหมกมุ่นอยู่แต่กับวัตถุมงคลหรือหวังพึ่งคาถาศักดิ์สิทธิ์ หรือหวังพึ่งพิธีขลังใดๆ อยู่ บ้านในใจเราก็จะสร้างไม่ทันกับอายุขัยที่จะหมดไปๆ
เราจึงไม่ควรประมาท พระพุทธองค์ตรัสว่า ในขณะที่คนทั้งหลายประมาทอยู่ หลับอยู่ บุคคลผู้มีปัญญา เป็นผู้ไม่ประมาท เป็นผู้ตื่นอยู่ ย่อมละบุคคลผู้ประมาท เหมือนม้าฝีเท้าดี ละทิ้งม้าฝีเท้าไม่ดี ไม่มีกำลังไป ฉะนั้น
“พอ” (๘ กรกฎาคม ๒๕๖๑)
