เราทุกคนต่างคุ้นเคยกับการไปร่วมงานเผาศพ ไม่ว่าฆราวาสหรือพระภิกษุ การวางดอกไม้จันทน์ก็แลดูเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ที่อาจขัดกับความคุ้นชินของหลายๆ คน ก็คือคำบอกกล่าวของหลวงปู่ดู่ ที่ท่านบอกหญิงชาวบ้านคนหนึ่งว่า “ถ้าข้าตาย แกอย่าเผาศพข้านะ” ท่านพูดเสริมว่า “ศิษย์ไม่ควรเผาร่างครูอาจารย์”
หญิงท่านนี้เป็นศิษย์กรรมฐาน และเป็นผู้ที่หลวงปู่สามารถเล่าหรือแม้แต้บ่นอะไรๆ ให้ฟังได้ทุกเรื่อง เพราะเธอเป็นคนซื่อ และเป็นผู้ที่พร้อมจะปฏิบัติตามคำสั่งสอนของหลวงปู่
เธอเล่าว่าในวันงานพระราชทานเพลิงหลวงปู่ เธอจึงได้แต่มาร่วมงาน มาปลงธรรมสังเวช แต่ก็มิได้ขึ้นไปวางดอกไม้จันทน์หรือเผาสรีระสังขารหลวงปู่ ตามที่หลวงปู่สั่งไว้
ประเพณีหลายๆ อย่าง เราปฏิบัติสืบๆ กันมาด้วยความคุ้นชิน จนไม่ฉุกคิดถึงเรื่องเหตุผลหรือความเหมาะควร แต่ที่ยากก็คือ ครั้นจะไม่ทำตามประเพณี ก็อาจถูกมองแปลกๆ
เรื่องศิษย์ไม่ควรเผาร่างครูบาอาจารย์นี้ ลุงสิทธิ์ก็เพิ่งมาได้ยินจากสตรีที่เป็นผู้รับฟังโอวาทจากหลวงปู่โดยตรงท่านนี้
ลุงสิทธิ์ แอบคิดเอาเองว่า หลวงปู่ท่านน่าจะหมายถึงเฉพาะการโยนดอกไม้จันทน์เข้าไปในกองไฟตอนเผาจริงหรือเปล่าหนอ ส่วนตอนเผาหลอก จะสงเคราะห์เข้าในส่วนการปลงธรรมสังเวชได้ไหมหนอ อันนี้ก็อยู่ที่การวางใจของแต่ละท่าน หรือถ้าจะให้สิ้นความลังเลสงสัยในส่วนนี้ ก็เว้นแม้แต่การวางดอกไม้จันทน์ในขั้น “เผาหลอก” เสียด้วยเลย
เล่าสู่กันฟังและฝากให้พิจารณา
“พอ” (๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕)