หลายๆ คนที่ทันได้ไปกราบหลวงปู่ดู่สมัยที่ท่านยังอยู่ จะได้เรียนรู้ซึ่งอาจถึงขั้นเปลี่ยนแปลงตัวเองในหลายๆ เรื่อง อาทิ
๑) เปลี่ยนจากความคุ้นชินในการกรวดน้ำ มาเป็นแบบกรวดแห้ง ด้วยวิธีตั้งจิตให้เป็นสมาธิ แล้วน้อมอาราธนาบารมีพระ อุทิศบุญออกไป
๒) เปลี่ยนจากที่เคยมุ่งเรื่องทาน มามุ่งเรื่องศีลและภาวนา เพราะเรื่องทานเป็นสิ่งคุ้นชินกันดีอยู่แล้ว ที่ยังพร่องคือการรักษาศีลให้บริสุทธิ์ทุกข้อ รวมทั้งการเจริญภาวนาให้เป็นกิจวัตร
๓) เปลี่ยนจากความไม่สำรวมระวัง เช่นพูดคุยส่งเสียงดัง มาเป็นสำรวมระวังมากขึ้น เพราะหลวงปู่สรรเสริญความเงียบ เพื่อมิให้รบกวนผู้มานั่งปฏิบัติสมาธิภาวนา
๔) เปลี่ยนจากคนหยาบมาเป็นคนละเอียดมากขึ้น พิจารณาอะไรๆ มากขึ้น รู้กาลเทศะมากขึ้น เพราะหลวงปู่ท่านสอนให้ละเอียด เช่น จะกราบพระ ก็ดูโอกาสและสถานที่ให้ดี อย่าไปนั่งกราบขวางทางหรือบังใครๆ เขา จะชวนคนเข้าวัดก็ให้พิจารณาให้ดี อย่าไปเป็นต้นบาปให้คนเขาต้องหาเรื่องโกหกเพื่อจะปฏิเสธการไปวัด รวมทั้งให้ฉลาดทำบุญชนิดที่ไม่ต้องใช้เงิน ตลอดถึงทำความดีแล้วต้องรักษาความดีเหมือนปิดฝาหม้อแกง อย่าเที่ยวพูดอวดความดี หรืออวดผลการปฏิบัติให้ใครๆ ฟัง นอกจากนี้ อย่าได้เผลอเอาครูบาอาจารย์เป็นเพื่อน พูดหยอกล้อกับท่าน หรือใช้ท่านทำนั่นทำนี่ให้ หรือแม้แต่ขอให้ท่านส่งซองมาให้เราใส่เงินทำบุญ เป็นต้น
“พอ” (๕ มิถุนายน ๒๕๖๔)
