ในสมัยที่หลวงปู่ดู่ยังมีชีวิต ผู้ที่มากราบหลวงปู่และสนใจปฏิบัติกรรมฐาน หลวงปู่จะแนะนำให้ไปเริ่มฝึกหัดปฏิบัติกรรมฐานที่กุฏิหลวงน้าสายหยุด ภูริทัตโต โดยหลวงปู่ได้มอบพระสมเด็จกำนั่งไว้กับหลวงน้าสายหยุดจำนวนหลายปี๊บ เพื่อเอาไว้สำหรับมอบให้กับผู้มาฝึกหัดได้ใช้กำนั่งปฏิบัติสมาธิภาวนา
หลวงน้าสายหยุดเป็นพระที่อ่อนน้อมถ่อมตน และเป็นผู้มีความเคารพและเชื่อมั่นในองค์หลวงปู่ดู่อย่างมากทั้งในยามที่หลวงปู่ยังมีชีวิต และแม้ในยามที่หลวงปู่จากไปแล้ว
จำได้ว่าเมื่อเสร็จงานถวายเพลิงสรีระสังขารหลวงปู่ในปี พ.ศ. ๒๕๓๔ ทางวัดได้นำเศษกระจกโลงศพหลวงปู่ที่ถูกเผา ไปเทกองไว้ในบริเวณป่าช้าวัดสะแก หลวงน้าสายหยุดท่านพิจารณาว่าทุกสิ่งที่เนื่องด้วยหลวงปู่ ล้วนควรค่าแก่การสักการะ ดังนั้น ท่านจึงได้ไปควานหาและหยิบเก็บรวบรวมมาสักการบูชา ซึ่งผมเองก็เคยได้รับแบ่งจากท่านมาบูชา รวมทั้งแจกจ่ายออกไปยังผู้ที่ศรัทธา
เหตุการณ์ครั้งนั้น ทำให้ผมนึกชื่นชมหลวงน้าสายหยุดอย่างมากในความรักและความเคารพที่ท่านมีต่อหลวงปู่อย่างสุดจิตสุดใจ และด้วยความนอบน้อมยิ่ง สมแล้วกับการที่ท่านเป็นพระภิกษุเพียงรูปเดียวที่ได้รับความไว้วางใจจากหลวงปู่ ให้เป็นตัวแทนหลวงปู่ในการสอนกรรมฐานแก่ผู้มาใหม่
หลวงน้าสายหยุดท่านอาพาธต่อเนื่องหลายปี จึงมิได้ทำหน้าที่สอนกรรมฐานให้กับคนใหม่ๆ อย่างแต่ก่อน หลวงน้าได้มรณภาพเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๕๘ ช่วงเวลานั้นเอง “หนังสือคิดถึงหลวงปู่” ที่ผมเรียบเรียงจัดพิมพ์เสร็จพอดี จึงได้ใช้เป็นหนังสือที่ระลึกแจกในงานถวายเพลิงสรีระสังขารแห่งหลวงน้าสายหยุด ศิษย์ฝ่ายบรรพชิตผู้มีความเคารพรักในองค์หลวงปู่ดู่ อย่างยากจะหาผู้ใดเสมอเหมือน
เล่าไว้ให้ผู้มาภายหลังได้ทราบเรื่องราว
“พอ” (๑๒ พฤษภาคม ๒๕๖๐)
