มีชาวบ้านคนหนึ่ง แกพายเรือมากราบหลวงปู่เป็นครั้งแรก หลวงปู่ชวนแกนั่งสมาธิ พร้อมกับให้พระพิมพ์สมเด็จให้แกเอาไว้กำนั่งสมาธิ เสร็จแล้วท่านก็อนุญาตให้นำพระกลับบ้านไว้กำนั่งสมาธิที่บ้านต่อ
พอแกกราบลาหลวงปู่ เดินกลับไปลงเรือ ในจังหวะที่แกก้มลงที่ท่าเรือ ปรากฏว่าพระสมเด็จที่แกใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อได้ร่วงหล่นลงไปในลำคลอง แกสู่อุตส่าห์ลงไปงมหา ก็ไม่เจอ เลยตัดสินใจกลับขึ้นไปเพื่อจะกราบเรียนหลวงปู่ เพราะแกเสียดายพระที่หลวงปู่ได้มอบให้กับมือ
พอแกกราบหลวงปู่ เงยหน้าขึ้นมา หลวงปู่ก็ถามว่า “ใช่พระองค์นี้ไหม” พร้อมกับชำเลืองไปที่พระสมเด็จเปื้อนโคลนที่ข้างๆ หลวงปู่
ชาวบ้านผู้นั้นบอกว่า “ใช่แล้วครับ องค์นี้แหละ ผมจำได้” ชาวบ้านผู้นั้นรับพระจากหลวงปู่ (เป็นครั้งที่ ๒) ด้วยความดีใจอย่างยิ่ง พร้อมกับกราบเรียนหลวงปู่ว่า “พระองค์นี้ ใครมาให้ล้านบาท ผมก็ไม่ขายครับ”
จบเรื่องพระเปื้อนโคลน ^___^
“พอ” (๕ มิถุนายน ๒๕๖๔)
