เห็นใบหน้าอมยิ้มของหลวงปู่ทีไรเป็นต้องระลึกถึงอากัปกิริยาของหลวงปู่ในสมัยนั้น เวลาลูกศิษย์ทำอะไรไม่ค่อยจะเข้าท่าเข้าทาง ท่านจะอุทานด้วยรอยยิ้มอย่างอารมณ์ดีว่า “บ๊ะ แกมันอย่างเงี้ยะ”
เช่นอย่างกรณีที่เราเป็นคนขี้ลังเลสงสัยนัก แม้ประสบผลทางใจบ้างแล้ว ก็ยังไม่แคล้วลังเล หรืออย่างกรณีเรายังติด ยังคอยอ้างตัวขี้เกียจ …“บ๊ะ ขี้เกียจ ก็หมดกัน”
^__________^
“พอ” (๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๙)
